क्रॉनिक किडनी डिसीजमुळे मूत्रपिंडाचे कार्य थांबते. त्यामुळे रुग्णाला वारंवार डायलिसिस करावे लागते. अशा बहुतांश रुग्णांना मूत्रपिंड प्रत्यारोपणाचा सल्ला दिला जातो. वेगवेगळ्या कारणांनी ज्यांच्या मूत्रपिंडाचे कार्य बिघडलेले आहे अशाही काही रुग्णांना डॉक्टर हा सल्ला देतात. त्यातही त्या रुग्णाचे इतर शारीरिक निकष, त्याचे वयोमान, इतर व्याधी या सर्वांचा विचार करून मूत्रपिंड प्रत्यारोपण करण्याबाबतचा निर्णय मूत्रपिंड रोगतज्ज्ञ घेतात.

मूत्रपिंड दान करणाऱ्या आणि ज्या रुग्णाला मूत्रपिंड द्यायचे त्या रुग्णाचा रक्तगट जुळला, तरच डॉक्टर प्रत्यारोपणाचा निर्णय येतात. त्याच बरोबर दोघांच्याही रक्तपेशींमधील ह्युमन ल्युकोसाईट अँटिजेनचे (एचएलए) प्रमाणही जुळावे लागते. ते टिश्यू टायपिंग नावाच्या तपासणीने पाहिले जाते. त्यानंतर दात्याने दान केलेले मूत्रपिंड काढून ग्राहीच्या शरीरात प्रत्यारोपित केले जाते.

मूत्रपिंडाचे कार्य थांबलेल्या रुग्णावर आठवड्यातून तीन-तीन वेळा डायलिसिस करण्याची वेळ येते. त्यासाठी औषधोपचाराचा खर्च वाढतो. हा खर्च नियमित करावा लागतो. रुग्णाची प्रकृती डायलिसिसवर विसंबून असते. अशा परिस्थितीत यशस्वी मूत्रपिंड प्रत्यारोपण हा एकमेव प्रभावी मार्ग ठरतो. रुग्णाचा वाढता खर्च आणि प्रकृती अस्वास्थ्य याचा विचार करून मूत्रपिंड प्रत्यारोपणाची गरज तपासली जाते.

साधारणतः १८ ते ५५ या वयोगटातील कोणतीही व्यक्ती मूत्रपिंड दान करू शकते. दात्याच्याच वयोगटातील रुग्णावर हा अवयव प्रत्यारोपित करण्यास प्राधान्य दिले जाते.