डोळ्यातून अश्रू आले नाहीत, पण त्यावेळी मी खूप भावूक झालो होतो - नीरज चोप्रा

नवी दिल्ली: तमाम भारतीयांसाठी शनिवारचा दिवस खास होता. टोक्यो ऑलिंपिक (Tokyo olympics) स्पर्धेला सुरुवात झाल्यापासून ज्याची वाट पाहिली जात होती, तो क्षण नीरज चोप्रामुळे (neeraj Chopra) भारतीयांना अनुभवता आला. सर्वांचाच उर अभिमानाने भरुन आला होता. अ‍ॅथलेटिक्समध्ये पहिले सुवर्णपदक (gold medal) जिंकून नीरज चोप्राने नवीन इतिहास रचला. नीरजचा टोक्योपर्यंतचा प्रवास इतका सोपा नव्हता. नीरजला मागच्यावर्षी दुखापत (injury) झाली होती. कोरोना काळामुळे सरावाची समस्या होती. पण या सर्व प्रतिकुल परिस्थितीवर मात करुन नीरजने शनिवारी भालाफेकीत सुवर्णपदक जिंकून इतिहास रचला.

"चांगली कामगिरी करण्याचा माझ्यावर एक दबाव होता आणि चांगलं प्रदर्शन केलं पाहिजे, हे मी स्वत:ला बजावत होतो. आता सुवर्णपदक पटकावल्यामुळे ते ओझं माझ्या मनावरुन उतरलय" असे नीरजने सांगितले. "स्पर्धा सुरु असताना माझ्या मनात फार काही चालू नव्हतं. या क्षणासाठी मी खूप मेहनत केलीय, हाच विचार माझ्या मनात होता. माझे भालाफेकीवरच पूर्ण लक्ष होते" असे नीरजने सांगितले.

२००८ नंतर पहिल्यांदाच ऑलिंपिक पोडियमवर भारतीय राष्ट्रगीताची धुन वाजली. तो क्षण माझ्यासाठी खूप खास होता. माझ्या आतमध्ये भावनांचा बांध फुटला होता, असे नीरजने सांगितलं. "पोडियमवर असताना माझ्या डोळ्यासमोरुन, तो सर्व प्रवास येऊन गेला. मला दुखापत झालेली, त्यावेळी माझ्या करीअरचे पुढे काय होणार? ते विचार अनेकदा माझ्या मनात यायचे. पण सुवर्णपदक मिळवल्यानंतर आता कुठलाही विचार नाहीय. देवाने जे काही दिलेय, ते चांगल्यासाठीच आहे" असे नीरज म्हणाला.

"मी पोडियमवर उभा होतो. राष्ट्रगीताची धुन वाजत होती. ते क्षण रोमांचित करणारे होते. माझ्या डोळ्यातून अश्रू आले नाहीत. पण त्यावेळी मी खूप भावूक झालो होतो" असे नीरज म्हणाला. शनिवारच्या रात्री नीरजला व्यवस्थित झोप लागली नाही. नीरज त्या दिवशी इतका आनंदी होता की, तो ते सुवर्णपदक उशीच्या बाजूला ठेवून झोपला.