तुम्ही एकटे नाही, एक काम केलं तर! वाचून सांगा पटतंय का?
‘काय हो सासूबाई, तुम्हाला कशी या चित्रपटाबद्दल एवढी माहिती आणि चित्रपटांबद्दल एवढी आवड हो?’ सीमाच्या या प्रश्‍नाचे मालतीबाईंना अजिबात आश्‍चर्य वाटले नाही.
‘अगं कसं आहे, ’ म्हणत मालतीबाई सांगू लागल्या, ‘आम्ही काही तुमच्यासारख्या नोकरदार महिला नव्हतो. गृहिणी होतो. आपल्या घराच्या स्वामिनी. अगं हे ऑफिसला आणि मुलं शाळेत गेली की आम्ही वाड्यातील महिला शक्‍य असेल तर मॅटिनी किंवा दुपारच्या शोला जायचो..’
सासूबाईंचे उत्तर ऐकून सीमा मात्र चाट पडली. आश्चर्यचकित होण्याची वेळ सीमावर आली होती. तिने सहज विचार केला, आपण नोकरदार असून कधी चित्रपट पाहण्याचा विचार केला नाही आणि विचार केला तर वेळ मिळत नाही. साधं आवडतं नाटक पाहण्यासाठी तीनदा तिकीट काढता-काढता ऐनवेळी प्लॅन बदलावा लागला. घरासाठी पुरेसा पैसा कमावणाऱ्या, नोकरदार महिला असे मानाचे बिरूद मिरविणाऱ्या आपण सुखी की वेळेची अनोखी गट्टी जमवीत वाड्यातील मैत्रिणींना घेऊन चित्रपटाला जाणाऱ्या सासूबाई समाधानी. एका मुलीची आई असलेली सीमा लग्नापूर्वीही नोकरी करत होती. आपण आपल्या पायावर आर्थिकदृष्ट्या उभे असावे, अशा विचारांमुळे तिने लग्नानंतर नोकरी करण्याचा निर्णय कायम ठेवला. अर्थात सासरच्या मंडळींनीही तिला ठामपणे पाठिंबा दिला. मालतीबाई तिला घरात मदत करायच्या, मात्र तरीही स्वत:ला मनाप्रमाणे जगता येत नसल्याची खंत सीमाला सहजच चाटून गेली. सकाळी उठल्याबरोबर मुलीच्या शाळेची तयारी करण्यात वेळ कसा निघून जातो, हे सीमाला समजतही नव्हते. ती शाळेला गेल्यावर स्वतःची ऑफिसला जायची तयारी. ऑफिसमधून घरी आल्यावर सायंकाळच्या स्वयंपाकाची थोडीफार जबाबदारी आणि त्याबरोबर मुलीचा अभ्यास घेण्यात तिची सायंकाळ निघून जायची आणि परत उद्याच्या तयारीची धांदल. आठवड्याच्या सुटीच्या दिवशी नवऱ्याबरोबर शॉपिंगला जाण्याचा विचार केला तरी आधी घरात आठवडाभरासाठी काय लागणार याची भली मोठी यादी तयार होत. त्यातून वेळ मिळाला तर स्वतःसाठी शॉपिंग करायची.