पाच ध्येयवेड्या तरुणांची ही गोष्ट आहे 1973 मधील. याविषयी सांगताना विवेक देशपांडे म्हणाले की, 1972 मध्ये 90 जणांनी पुणे, बेळगाव, बंगलोर, कारवार, गोवा, मुंबई आणि पुन्हा पुणे हा प्रवास 1 मे ते 30 मे 1972 रोजी केला अन तोही सायकलवरून. या सायकल सफरीमधील माझा मित्र अजित ठोसर याने त्यावेळी परीक्षा झाली म्हणून काहीतरी प्लॅनिंग कर, असं सांगितलं. त्यावेळी त्याचे नातेवाईक सिलोन अर्थातच आत्ताचे श्रीलंका येथे जाऊन आले होते. तेव्हा मी एफवाय बीएस्सीला होतो. आम्हा सर्वांची परिस्थितीही बेताची होती; पण एवढ्या लांब जायला खूप खर्च येणार अन ते शक्यही नव्हतं. पण, एक पर्याय सुचला तो म्हणजे सायकल सफरीचा. ही कल्पना अजित ठोसर यांनी मांडली.
मी, शिरीष पानसे, सुभाष गोडसे, बन्सीलाल वाईकर आणि ठोसर आम्ही पाच जणांनी मग कोलंबोला सायकलवरून जाण्याचं प्लॅनिंग केलं. हे प्लॅनिंग रोटरी क्लबचे पद्माकर
सोहोनी यांना सांगितलं. त्यावेळी त्यांनी ठिकठिकाणी असणाऱ्या रोटरी क्लबच्या मदतीने जेवण व राहण्याची सोय करणार असल्याचे आश्वासन दिलं. त्यामुळे आमच्या जीवात जीव आला. त्या काळामध्ये टेलिग्राम व पत्रव्यवहार चालत असे. खूपच इमर्जन्सी असेल तर टेलीफोनची अर्थात ट्रंक कॉलची सुविधा कशीतरी उपलब्ध होत असे. त्यामुळे सोहोनी यांनी सर्व ठिकाणी पत्रव्यवहार करून आमच्या राहण्याची व्यवस्था करण्यास सांगितले अन तेथून पुढे आमचा प्रवास सुरू झाला.