Bike Ride : रायडिंग करणे माझ्यासाठी मेडिटेशन; हिमालयन ओडिसीच्या रॉयल प्रवासाची कहाणी.!

वर्षा जोशी-आठवलेपेशंट्स, ऑपरेशन्स, ओपीडी असं दिवसभराचं प्रचंड धावपळीचं चक्र सांभाळून, दुसरीकडे बाईक रायडर म्हणून स्वतःची पॅशन जपणाऱ्या डॉ. स्वप्ना आठवले या प्लॅस्टिक सर्जन आणि फिजिशियन म्हणून काम करणाऱ्या डॉ. देवयानी लोंढे या दोघींच्या बाईक रायडिंगच्या पॅशनची ही गोष्ट... .डॉ. स्वप्ना आठवले या पेशाने प्लॅस्टिक सर्जन, आणि बाईक रायडिंग हे त्यांचं पॅशन! स्वप्ना यांना कॉलेजमध्ये असताना, अकरावीनंतर पहिली गाडी मिळाली. तेव्हा लुना आणि सनी या गाड्याच जास्त पाहायला मिळायच्या. कॉलेजला, क्लासला जायला याच गाड्या स्वप्ना यांनी वापरल्या. स्वप्ना सांगतात, ‘‘त्यावेळी जाणवायचं, की या गाड्यांची पॉवर खूप कमी आहे. मग बाबांची बजाज स्कुटर शिकले आणि त्या वयातही जाणवलं की गाडीच्या पॉवरमध्येच सगळी मजा आहे. म्हणजे बाईक हाय पॉवर असेल तर ती जास्त लोड घेते, पहिल्या गिअरमध्येच उचलता येते, चढावर नेता येते आणि पेट्रोलही कमी लागतं.’’ स्वप्ना यांनी नंतर एमबीबीएसला प्रवेश घेतला. तिथं क्रिकेट खेळणं सुरू झालं. तेव्हा क्रिकेटच्या सामानाची ने-आण करताना त्यांना मित्रांच्या बाईक वापरायला मिळाल्या. त्यामुळे बाईकही चांगली हातात बसली. डॉ. स्वप्ना सांगतात, ‘‘लग्न झालं तेव्हा नवऱ्याकडे बाईक होतीच. ती बाईक चालवल्यानंतर कळलं, की ही २०० किलोची बाईक आपण सहज चालवू शकतोय. २०१०मध्ये माझा नवरा आणि त्याचे मित्र राजस्थानला बाईक राइडला जाणार होते. मग नवऱ्याला आणि त्याच्या मित्रांना म्हटलं, की मी माझ्या बाईकवर तुमच्याबरोबर येते. त्यांचा विश्वासच बसत नव्हता. कारण मित्रांच्या बायका त्यांच्या बाईकवर डबलसीट येणार होत्या. आधी सगळ्यांना वाटलं की मीही तशीच येईन. तेव्हाच मी त्यांना, मला डबलसीट नाही यायचं, बाईक चालवायची आहे असं ठासून सांगितलं. मग नवरा म्हणाला, की आधी एक महिना तू प्रॅक्टिस कर. तुझ्या बाईक रायडिंगमध्ये प्रगती झालेली दिसली, तर मी तुला बाईक देईन. मग मी रोज बाईकवरून पर्वतीपर्यंत जायचे. दोनदा पर्वती चढायचे आणि परत घरी यायचे. कारण एकतर तेव्हा बटण स्टार्ट बाईक नव्हत्या. गाडीला किक मारायला लागायची आणि बुलेटला जोरात किक मारायला लागायची. त्यामुळे पायाचे मसल स्ट्राँग झाले.’’ .आख्ख्या बाईकचं वजन पेलणं आणि बाईक बंद पडली तर प्रत्येक वेळेस किक मारून ती चालू करणं या सगळ्यासाठी लोअर बॉडीचा वापर करणं गरजेचं असतं. त्यामुळेच लोअर बॉडीचे मसल स्ट्राँग हवेत. योग्य तो व्यायाम आणि बाईक राइडची प्रॅक्टिस करून डॉ. स्वप्नानं हे सगळं जमवलं, आणि २,५०० किलोमीटर अंतराची राजस्थान बाईक राइड पदरात पाडून घेतलीच. पुणे, राजस्थान, जैसलमेर, माऊंट अबू असं करत हा ग्रुप पुण्याला परत आला. ३५० इलेक्ट्रा या किकवाल्या बाईकवर ८-१० दिवस रायडिंग करत स्वप्ना यांनी त्यांची पहिली बाईक राइड पूर्ण केली. या राइडनंतर भारतातल्या कुठल्याही रस्त्यावर मी बाईक चालवू शकेन असा आत्मविश्वास आल्याचं त्या सांगतात. ‘त्या राइडमध्ये मी जे काही एक्सप्लोर केलं, त्यातून बाईक राइड माझ्यासाठी एक पॅशन झाली. कार, बस असं कशानंही प्रवास केला तरी बाईक राइडवर जसं एक्सप्लोर करता येतं, एखाद्या जागेचा लाइव्ह एक्सपिरिअन्स मिळतो, त्या-त्या प्रदेशाचा जो अनुभव मिळतो, तो इतर कुठल्याही वाहनातून जाताना मिळत नाही,’ असं त्यावेळी जाणवल्याचं त्या सांगतात.या राइडनंतर मात्र स्वप्ना यांचं प्लॅस्टिक सर्जरीचं प्रचंड धावपळीचं काम सुरू झालं. दोन बाळंतपणांत चांगला चार-पाच वर्षांचा ब्रेक झाला. २०१९मध्ये मुलगा तीन वर्षांचा झाला, तेव्हा परत बाईक रायडिंगची एक संधी मिळाली. वर्तमानपत्रातून लेह-लडाखची हिमालयन ओडिसी ही बाईक राइड जाहीर झाली. पण आता बाईक नव्हती. हिमालयात जायचं तर कुठली बाईक योग्य ठरेल याचा अभ्यास त्यांनी सुरू केला. बऱ्याच बाईक्सच्या टेस्ट राइड घेतल्या. तेव्हा लक्षात आलं की रॉयल एनफिल्डची हिमालयन ही बाईकच योग्य आहे.डॉ. स्वप्ना सांगतात, हिमालयन ओडिसीमुळे बाईक रायडर्स, फिमेल बाईक रायडर्स आणि एकूण या क्षेत्राविषयी एक चांगली जाणीव निर्माण झाली. हा ग्रुप होता ४० रायडर्सचा. पूर्ण भारतातून यात रायडर्स सहभागी झाले होते. कार्डिॲक ॲक्टिव्हिटी, ब्लड टेस्ट याबरोबरच बाईकिंग गिअरची स्क्रूटिनी करून मग सगळ्यांचं सिलेक्शन झालं होतं. हिमालयातील हवामानाचा, रस्त्यांचा आमचा काहीच अभ्यास नव्हता. पण तरीही मनात भीतीचा लवलेशही नव्हता. तिथली परिस्थिती आधी माहीत असती, तर कदाचित मी गेले नसते किंवा घरच्यांनीही जाऊ दिलं नसतं. रस्ते नाहीत, खाचखळग्यातून गाडी चालवावी लागते, बरेचवेळा गाडी पडू शकते, उंचीवर आणि लो ऑक्सिजन लेव्हलला बाईक चालवत आपल्याला पुढं जायचं असतं, हे सगळं काही तिथं गेल्यावरच कळलं. पण बाईक रायडिंगची पॅशन इतकी जबरदस्त होती, की मला हाय अल्टिट्यूडचा त्रास झाला नाही आणि थकल्यासारखंही वाटलं नाही. हिमालयन ओडिसीचे सगळे चांगले-वाईट अनुभव घेत ही ओडिसी पूर्ण केली. या ४० रायडर्समध्ये ३५ पुरुष आणि पाच स्त्रिया होत्या. पण या सगळ्या ग्रुपची लीडर मुलगीच होती, तिचं नाव हेमा! ती रॉयल एनफिल्डची ऑफिशियल रायडर होती. ती जी बाईक चालवत होती, ती ९९ टक्के वेळा फक्त पुरुषच खरेदी करतात. या कंपनीची हिमालयन ओडिसीसारखी अत्यंत अवघड समजल्या जाणाऱ्या बाईक ट्रिपची लीडर एक मुलगीच होती हे विशेषच होतं. .डॉ. स्वप्ना यांची रायडर सोबती म्हणजे डॉ. देवयानी लोंढे. देवयानी यांची घरची शेती. त्यामुळे देवयानी यांनी पहिली चारचाकी गाडी चालवली ती म्हणजे ट्रॅक्टर. देवयानी सांगतात, सुरुवातीला ट्रॅक्टर चालवला. नंतर महिंद्राची जीप चालवली. हिरो होंडाची स्प्लेंडर घरात होती, त्यामुळे तीही चालवली. स्कुटी वगैरे तेव्हा घरात असायचं कारणही नव्हतं. त्यामुळे शेतात जायला यायला घरात असेल तीच गाडी वापरली जायची. नंतर कायनेटिक गाडी चालवली. माझ्या काकांची बाईकचीच शोरूम होती. बाईक चालवणं आवडायला लागलं, तेव्हा मग काकांच्या शोरूममधूनच टेस्ट राइडच्या बाईक घेऊन गुपचूप एखादी राइड करायची, हेही ठरूनच गेलं.देवयानी यांनीही नंतर मेडिकलचं शिक्षण घेतलं. शिक्षणाच्या काळात बाईक राइड वगैरे सगळ्या पॅशन बाजूला पडल्या. कारण अभ्यास, करिअर वगैरे गोष्टी समोर होत्या. बरीच वर्षं बाईक मागं पडली होती. लेह लडाखच्यावेळी मात्र त्यांच्या मनानं उचल खाल्ली. २०१९मध्ये लेह-लडाखची ट्रिप झाली. नंतर पुणे-मदुराई-कन्याकुमारी, मग श्रीलंका अशा राइडही झाल्या. बायकरच्या मानानं देवयानी यांची उंची तशी कमी म्हणजे पाचच फूट. एरवी बाईक उंच असतात, जड असतात, असं म्हटलं जातं, पण आवड असेल तर त्यातही काही अॅडजस्टमेंट करता येतात. देवयानी यांनी सीटची उंची थोडी कमी करून घेतली. शूज थोडे जास्त उंचीचे घेतले. त्यामुळे बाईक चालवणं अजून थोडं सोपं झालं. थोडक्यात काय, आपल्याला कम्फर्टेबल वाटतील असे बदल करून घेतले तर आपली आवड जोपासता येते हेही देवयानी आवर्जून सांगतात.त्या पुढे म्हणतात, रायडिंग मला आवडतं पण रायडिंगबद्दल मी पॅशनेट आहे की नाही हे मला कळलेलं नव्हतं. पण जेव्हा लॉँग राईड करायला सुरुवात केली आणि पहिलीच राईड लेह-लडाखची केली, तेव्हा माझी पाच वर्षांची मुलगी घरीच होती. तिला घरीच ठेवणं हे माझ्यासाठी कठीण ठरेल असं मला वाटलं होतं. पण बाईकवर बसल्यानंतर पहिला दिवस वगळता मला होमसिक कधीच वाटलं नाही. कारण बाईक चालवणं हेच मुळात मला मेडिटेटिव्ह प्रोसेस आहे, असं वाटतं. मी मेडिटेशन करतेय असंच वाटत होतं. घर, मुलगी, नवरा या सगळ्या गोष्टींपासून मी अलिप्त झाले होते. त्यावेळच्या प्रोसेसचा मी आनंद घेत होते. तेव्हा मला जाणवलं, की हे मला खूप आवडतंय आणि हीच माझी पॅशन आहे. आपण घरात, मुलांमध्ये, नवऱ्यामध्ये इतके गुंतून गेलेलो असतो, की त्यांच्याशिवाय वेगळं काही करू शकेन असं कधीच वाटलं नव्हतं. पण जेव्हा रायडिंग सुरू केलं, तेव्हा कळलं की रायडिंग करताना मी फक्त ‘मीच’ असते आणि ते मला आवडतं.(वर्षा जोशी-आठवले सकाळ प्रकाशनमध्ये उपसंपादक आहेत.)----------------------.सकाळ+ चे सदस्य व्हा ब्रेक घ्या, डोकं चालवा, कोडे सोडवा!Read latest Marathi news, Watch Live Streaming on Esakal and Maharashtra News. Breaking news from India, Pune, Mumbai. Get the Politics, Entertainment, Sports, Lifestyle, Jobs, and Education updates. And Live taja batmya on Esakal Mobile App. Download the Esakal Marathi news Channel app for Android and IOS.

Bike Ride : रायडिंग करणे माझ्यासाठी मेडिटेशन; हिमालयन ओडिसीच्या रॉयल प्रवासाची कहाणी.!

Related Stories