ढिंग टांग : बेरोजगारीची सुखस्वप्ने..!

स्थळ : मातोश्री हाइट्स सहनिवास. वेळ : रणनीती ठरवण्याची.

चि. चिक्रमादित्य : हाय देअर…मे आय कम इन बॅब्स?

उधोजीसाहेब : (कंटाळून) नको, असं म्हटलं तर निमूटपणे दार बंद करुन परत जाणार आहात का?

विक्रमादित्य : (खोलीत शिरकाव करत) अफकोर्स नॉट…मी वेगळंच विचारायला आलोय!!

उधोजीसाहेब : (जांभई आवरत) बोला!!

विक्रमादित्य : (चुटकी वाजवत) तुम्हाला वांग्याची भाजी आवडते की कांद्याच्या पातीची?

उधोजीसाहेब : (तोंड वेंगाडून) दोन्हीही आवडत नाहीत! वांगी कसली खायची ती? हॅ:!!

विक्रमादित्य : (आग्रहानं) कांद्याच्या पातीची तरी खाच!!

उधोजीसाहेब : (वैतागून) या कसल्या भाज्या? कोण खातं? कोबी, मटार, फ्लॉवर, बटाटा, मटकी उसळ…झालंच तर आपलं ते हे…(काहीही नाव न सुचून) या भाज्या नाहीत का?

विक्रमादित्य : राहुलजींनी परवा कोल्हापुरात वांग्याची आणि कांद्याच्या पातीची भाजी स्वत: फोडणी देऊन केली, आणि चक्क खाल्लीही!!

उधोजीसाहेब : मलाही तशी आवडते म्हणा, वांग्याची भाजी! कांद्याची पात तर…आहा!!

विक्रमादित्य : राहुलजींनी एका टेम्पोचालकाच्या घरात थेट सैपाकघरात घुसून या भाज्या खाल्ल्या! त्यांच्या पक्षाच्या नेत्यांनी त्या निमूटपणे खाल्ल्या!! तुम्ही खाल?

उधोजीसाहेब : माझ्या महाराष्ट्राच्या भल्यासाठी मी काहीही खाईन!! त्या गद्दारांचा नायनाट करायचा असेल तर लोखंडाचे चणेही खाईन!!

विक्रमादित्य : गद्दारांचं काही तरी करायलाच हवं! फार माजलेत!!

उधोजीसाहेब : (चेवात येऊन) निवडणुकांपर्यंत थांबा! एकेकाला असा लंबे करीन की चीची करत बिळात जाऊन बसतील लेकाचे!! या उधोजीशी गाठ आहे म्हणावं! निवडणुकीनंतर यांच्यावर बेरोजगार होण्याची वेळ येणार आहे!

विक्रमादित्य : बेरोजगार झाल्यावर येतील आपल्याकडे- साहेब, नोकरी द्या, मी जुना माणूस आहे वगैरे बडबडतील! आपण त्यांना फुटवायचं? हो की नाही बँब्स!!

उधोजीसाहेब : अडलंय माझं खेटर, त्यांना नोकरी द्यायला! दारात आले तर उभंसुद्धा करणार नाही, भेट तर दूरच राहिली!!

विक्रमादित्य : आधीही आपण असंच करत होतो का हो?

उधोजीसाहेब : तेव्हाची परिस्थिती निराळी होती!

विक्रमादित्य : बेरोजगार झाल्यावर त्यांना स्टायपेंड देणार?

उधोजीसाहेब : हुड हुड हुड!! गेले उडत!! चाकरी द्या, पोटाशी घ्या, तुमचंच लेकरु आहे, पदरी घ्या अशा अगदी दाताच्या कण्या केल्या तरी अजिबात दाद देणार नाही! बेरोजगारीचं दु:ख कळू दे लेकाच्यांना! घरात बसून किती एकटं एकटं वाटतं, तेही कळू दे!! निवडणुकीनंतर आराम करा म्हणावं घरी!! इकडे तिकडे हिंडा रात्री-अपरात्री मीटिंगा करत!!

विक्रमादित्य : पण ती कमळाबाई देईल की त्यांना नोकरी!

उधोजीसाहेब : (संतापाचा कडेलोट होत) नाव काढू नकोस त्या काळतोंडीचं! तिनंच हे गद्दार पोसले!! त्या कमळेचीच नोकरी मी घालवतो की नाही बघ!

विक्रमादित्य : बॅब्स, आय हॅव ए क्वेश्चन!! आपले विरोधक बेरोजगार झाले की आपण काय करायचं?

उधोजीसाहेब : हा काय प्रश्न झाला? अरे, विरोधक बेरोजगार होणार, याचा अर्थ आपल्याला रोजगार मिळणार असाच होतो!!

विक्रमादित्य : दॅट मीन्स, आपल्याला जॉब अपॉर्च्युनिटी आहे? उधोजीसाहेब : (स्वप्नाळूपणाने) अर्थात! त्याच्यासाठीच तर चाललंय ना एवढं सगळं? गेली अडीच वर्ष आपणही रोजगारच शोधतोय ना?