ढिंग टांग : नीरव रात्री निरवानिरव...!

स्थळ : वर्षा, मलबार हिल, मुंबई. वेळ : मध्यरात्र. पात्रे : तीन!

भाईसाहेब : (पेपरमिंटची गोळी चघळत) दिवे लावा रे कुणीतरी!

दादासाहेब : (अंधारात बसल्या बसल्या) लागले तेवढे पुरेत! आहे तो अंधार बराय!

भाईसाहेब : (टॉर्च मारत) आलाय होय तुम्ही! मी तुमची वाट बघत होतो! थोड्या वेळात माझा लंच टाइम होईल!

दादासाहेब : (हादरुन) लंच टाइम?

भाईसाहेब : (खुर्चीत ऐसपैस बसत) मी दुपारचा लंच नेहमी त्या रात्री पहाटे दोन वाजता घेतो! डिनर सकाळी!! मी हिंडणारा कार्यकर्ता आहे, घरात बसून राहणारा नाही, हे अवघ्या महाराष्ट्राला माहीत झालं आहे!!

दादासाहेब : (घड्याळाकडे चोरटी नजर टाकत) कशापायी बोलावलं होतं, येवढ्या मध्यरात्री? नानासाहेबांचा निरोप आला म्हणून तातडीनं निघालो!!

भाईसाहेब : (बिनधास्त) मलाही त्यांचाच फोन आला होता! असाल तिथेच राहा, मी येतोय, मी येतोय, मी येतोय!!...असेल काहीतरी सरकारी कामकाज! आपल्याला काय म्हाईत?

दादासाहेब : (काकुळतीला येऊन) सरकारी कामं दिवसाढवळ्या करायची असतात ना! मध्यरात्री कशाला? मला एकतर जाग्रणांची सवय नाही, पित्त खवळतं!!

भाईसाहेब : (कुजबुजत्या स्वरात) मला वाटतं की, मंत्रिमंडळ विस्ताराचं काहीतरी असणार!! त्याशिवाय एवढी अर्जंट मीटिंग कशाला बोलावतील?

दादासाहेब : (गंभीरपणाने) अधिवेशनही तोंडावर आलंय! बरीच कामं पडली आहेत! मला वाटलं, त्यासंदर्भात काही आहे की काय!! इतकं काय काय झालं, पण कधी मध्यरात्रीच्या मीटिंगा नाही केल्या! मी सकाळी लौकर उठतो ना!!

भाईसाहेब : (खोचकपणाने) पहाटे उठता वाटतं!!

दादासाहेब : (पहाटेचा उल्लेख झाल्यावर घाईघाईने विषय बदलत) नानासाहेब अजून आले नाहीत! त्यांनीच बोलावलं होतं, म्हणून आलो!! त्यांचाच पत्ता नाही! काय हे?

नानासाहेब : (घाईघाईने प्रवेश करत) हा आलोच! थेट नागपुरातून इथंच आलो! वेषांतर करायलाही वेळ मिळाला नाही!!

भाईसाहेब : (चिंतेने) माझी लंच टाइमची वेळ होत आली! कशाला अर्जंट मीटिंग बोलावली, काही कल्पनाच नाही!!

दादासाहेब : (घाई करत) पटापटा काम सांगा, कशापायी बोलावलं होतं? सकाळी लौकर उठायचं आहे!

नानासाहेब : (थक्क होत) मी बोलावलं होतं? छे, काहीतरीच!!

भाईसाहेब : (दुप्पट थक्क होत) आँ? तुम्हीच तर फोन करुन सांगितलं ना, बारा वाजता भेटू म्हणून!!

दादासाहेब : (तिप्पट थक्क होत) आता झाला का घोळ!! मलाही तुमचाच मेसेज मिळाला की ताबडतोब येऊन भेटा म्हणून!!

नानासाहेब : (मटकन खुर्चीत बसत) अरे कर्मा!! मला तुमचा मेसेज मिळाला, म्हणून मी धावत आलो!!

भाईसाहेब : (संशयानं) घरात बसून कारभार करणाऱ्या काही घरघुशांचं हे कारस्थान दिसतंय!

दादासाहेब : (दीर्घ सुस्कारा सोडत) हे वेगळंच प्रकरण आहे! कुणीतरी पैलवानी डाव टाकला आहे!!

नानासाहेब : (कपाळावरचा घाम पुसत) आता भेटलोच आहे तर भराभर सांगतो! उद्या सकाळी मी दिल्लीला चाललो आहे! मला मोकळं करा, अशी रिक्वेस्ट मी ऑलरेडी टाकली आहे! पण त्यात धोका आहे...

भाईसाहेब : कसला धोका? धोकाबिका काही नाही, महाशक्तीचा आशीर्वाद आपल्या पाठीशी आहे!! काय हो, दादासाहेब!

दादासाहेब : (विषण्णपणे) त्या आधारावरच तर जगतोय! धोका वगैरे काही नाही, सगळं संपलंय!! नानासाहेब तुमच्या विनंतीला केराची टोपली दाखवणार ती महाशक्ती! लिहून घ्या! धोका कसला?

नानासाहेब : (खोल आवाजात) ...पण समजा, माझी रिक्वेस्ट मंजूर झाली तर?