उन्हाळ्याची सुट्टी आणि आंब्याची चाहूल

आठवण २:

माझ्या दिदिसमोर घडलेला, पण तिने मला सांगताना माझ्याही मनाच्या कोपऱ्यात तसाच उमटून राहिला ...शिरूर ला असताना दीदी माझ्या आई बरोबर बाजारात गेली होती, आई तिला आंबे घेवून परत पाठवणार होती आणि ती स्वतः पुढे इतर वस्तु खरेदी करून मग घरी येणार होती. आंब्यांच्या जागोजागी राशी लावून विक्रेते आंबे विकत होते...दूरवर एका फळवाल्या च्या जवळ एक बाई कडेवर एक मूल आणि हाताला एक मूल घेवून रेंगाळत होती ... तिने विक्रेत्याला आंब्याचा भाव विचारला, विक्रेत्याने भाव सांगितला...चव पाहू म्हणून तिने हात पुढे केला, आंब्याचा रस त्याने हातावर पिळला...तसा तिने लगेच कडेवरच्या लेकराला तो रस पाजला...तशीच पुढच्या विक्रेत्याकडे जावून पुन्हा तीच पद्धत आणि आता हाताला पकडलेल्या मोठ्या मुलाला पाजला...आणि काहीही न घेता तशीच पुढे निघून गेली ....तिच्या लेकरांना तिने आंब्यांची चव अशी चाखू घातली...

अशा वेळी मनात येते, की देव कसलाच भेदभाव नको ना रे ठेवू, निसर्ग तुझीच तर ही माणसे, तुझाच हा निसर्ग मग मिळू देत की सर्वांना सगळे...का उगा हात पसरणे?...हे ईश्वरा सर्वांचं कल्याण कर, रक्षण कर, ...आठवत राहते ही प्रार्थना...

आठवण ३:

माझ्या बहिणीच्या सासरी, आंब्यांची खूप मोठी बाग आहे. दर वर्षी तिचे सासरे म्हणजेच माशेरे आबा आठवणीने आमच्यासाठी सुद्धा आंबे पाठवायचे, किती ते प्रेम सर्वांसाठीच...शेतकरी खरंच राजा असतो मनाने!

नुकतेच त्यांचे देहावसान झाले, त्यांच्या चांगुलपणा बाबत बोलताना अनेकांचे अश्रू थांबत नव्हते ...यातच सारे आले..असो...

आठवण ४:

आंबा आपल्याकडे वैशाख शुद्ध तृतीया म्हणजेच अक्षय तृतीया पासून खाण्यास योग्य असे मानतात...आणि दैव योगाने मला माझा मुलगा चि. अवनीश ही याच दिवशी जन्मला....आणि तोही माझ्यासारखाच आंब्यासाठी नेहेमीच तयार असणारा, उन्हाळ्याची सुटी खास आंब्यासाठी वाट पाहणारा..हा योगायोग समजावा की अजून काही, माहिती नाही.

- संध्या मोहोळ, पुणे